Dzień dziecka

Hejka! Dziś dzień dziecka z tej okazji wszystkich pozdrawiam. Co dziś dostaliście lub macie dostać? Ja dostałam od babci trochę kasy i nie wiem co mnie jeszcze spotka:)


Dzień dziecka w Polsce

W Polsce (jak również w innych krajach dawnego bloku 

socjalistycznego, jak Rosja, Chiny, Czechy, Słowacja, 

Ukraina, Rumunia, Bułgaria, wschodnie landy Niemiec, 

Kuba) Dzień Dziecka obchodzony jest od roku 1950 w dniu 1

czerwca. Po raz pierwszy zorganizowano go w związku z 

akcją zbierania podpisów pod Apelem sztokholmskim. Od 

1952 r. stało się świętem stałym. Jego inicjatorem jest 

organizacja zwana International Union for Protection of 

Childhood, której celem było zapewnienie bezpieczeństwa 

dzieciom z całego świata. Od roku 1994 tego dnia w 

Warszawie obraduje Sejm Dzieci i Młodzieży.

Z okazji Dnia Dziecka w szkołach często obchodzony jest 

dzień sportu; np. poprzez organizowanie rozgrywek 

międzyklasowych.

Jeszcze raz wszystkich pozdrawiam.

Zdjęcie brane z grafiki google!

Gatunek muzyczny Jazz

Hejka! Dzisiaj powiem wam trochę o Jazzie.

Jazz – gatunek muzyczny, który powstał w początkach XX 

wieku w Nowym Orleanie (tradycyjnie początki jazzu łączą 

się z Congo Square^[1]) jako połączenie bluesa, ragtime'u i 

muzyki europejskiej.

Jazz charakteryzuje się rytmem synkopowanym w metrum 

parzystym (4/), a także dużą dowolnością interpretacyjną i 

aranżacyjnąoraz tendencją do improwizacji. Miało to związek 

z faktem, iż pierwszymi twórcami tego gatunku byli 

przeważnie nie znający nutpotomkowie niewolników.

James Lincoln Collier wyróżnia trzy podstawowe atrybuty 

jazzu: swing, funkcję ekstatyczną i kod indywidualny.

Swing to w ujęciu Colliera wywodząca się z praktyki 

czarnych muzyków istota rytmiki jazzowej, polegająca na 

specyficznej lekkości i sprężystości rytmu. W aspekcie 

technicznym polega na podziale taktu na nierówne, 

niemożliwe do zapisu muzycznego jednostki rytmiczne, 

okazjonalnym stosowaniu vibrato, urozmaiceniu linii 

melodycznej akcentami rytmicznymi i częstych zmianach 

dynamiki, wywołującej efekt specyficznej „mowy” 

instrumentów.

Funkcja ekstatyczna jazzu wywodzi się z religijnego 

charakteru zachodnioafrykańskich tańców obrzędowych i 

zaznacza się w jazzie przede wszystkim w trakcie tzw. jam 

sessions, improwizowanych koncertów. Improwizacja i 

wzajemna inspiracja muzyków prowadzi do czynnego 

zaangażowania słuchaczy, wyrażającego się w aplauzie, 

okrzykach, oklaskach itp.

Kod indywidualny jazzu to identyfikujący wykonawcę sposób 

komunikacji między nim a słuchaczem, przejawiający się w 

kreacji melodii, vibrato, ostrości i zmianach natężenia 

dźwięku, zaniku dźwięku itp.

Korzenie jazzu 

Jazz powstał na drodze złożonego, wielofazowego procesu, 

w którym można wyróżnić etap rozwoju afrykańskiej muzyki 

ludowej i inkorporacji do niej elementów muzyki 

amerykańsko-europejskiej, wyodrębniania się gatunków 

muzycznych stanowiących źródła jazzu (negro spirituals, 

plantation songs, blues,ragtime) oraz krystalizowanie się 

nowego nurtu muzycznego w końcu wieku XIX.

Ludność murzyńska była sprowadzona do Ameryki 

Północnej już w wieku XVI i XVII – jej muzyka towarzyszyła 

ekstatycznym obrzędom, tańcom, zajęciom codziennym. Ze 

względu na warunki życia i korzenie instrumentarium tej 

muzyki było proste, miała ona przede wszystkim charakter 

wokalny (często posługująca się falsetem), o 

nieskomplikowanej melodyce. Powszechnie stosowana w 

niej była heterofonia. Forma wykonawcza to często tzw. call-

and-response – zawołanie lub pytanie głosu solowego i 

odpowiedź chóru.

Na pieśni murzyńskie tego okresu wywierała też duży wpływ 

hymnodia protestancka, a w niektórych rejonach muzyka 

francuska i hiszpańska. Wpływy muzyki protestanckiej to 

przede wszystkim hymny i psalmy, zawarte w śpiewnikach 

tekstowych lub zawierających też melodie opracowane na 

wiele głosów, np. The Bay Psalm Book (Cambridge, Mass., 

1640) czy XVIII-wieczne hymny T. Buttsa, J. Cennika, J. 

Newtona, I. Wattsa, G. Whitefielda i J. i Ch. Wesleyów.

W wieku XIX z tej syntezy w muzyce czarnej ludności 

Stanów Zjednoczonych wyklarowały się nowe style i gatunki 

muzyczne, kluczowe dla genezy jazzu: white spirituals, 

obejmujące religious ballads, folk-hymns i revival spirituals 

oraz negro spirituals, obejmujące ring-shout, song-sermons, 

jubilee, spiritual mellows i gospel songs, które razem 

zplantation songs weszły w skład kultury tak czarnych, jak i 

białych Południa.

Kolejne gatunki to trudne do zdefiniowania blues i ragtime. 

Ragtime powstał jako przeniesienie na fortepian stylu gry na 

banjo, charakteryzuje się rytmem krzyżującym się lub 

synkopowanym, może być zapisywany nutowo. Blues 

charakteryzuje się nastrojowością, wywodzącą się ze 

spirituals oraz zawołań i zawodzeń (moans, field hollers).

W wieku XIX blues miał formę 12-taktową, po 1900 zyskał 

dużą popularność w rejonie Nowego Orleanu i Delty w stanie 

Missisipi. Do znanych śpiewaków bluesowych należą 

m.in.Blind Lemon Jefferson, Charlie Patton, John Lee 

Hooker, Muddy Waters, a śpiewaczek np. Gertrude „Ma” 

Rainey. W latach 20. blues uzyskał klasyczną formę 

instrumentalnąboogie-woogie, spopularyzowaną zwłaszcza 

przez kompozytora Saint Louis Blues W. C. Handy’ego.

Rozwój jazzu 

Rozwój muzyki 

jazzowej.

Początkowa faza rozwoju jazzu wiąże 

się z Nowym Orleanem, miastem o 

bogatej tradycji muzycznej. Stamtąd 

pochodził jeden z najbardziej 

rozpoznawalnych muzyków tego 

gatunku, który upowszechnił jazz na 

całym świecie: wokalista i trębacz 

Louis Armstrong. Znaczenie dla 

rozwoju jazzu ma jednak także 

muzyka z Delty w stanie Missisipi.

Można wyróżnić kilka podstawowych 

okresów stylistycznych w historii 

jazzu: dixieland (ok. 1910), jazz 

chicagowski (lata 20.), swing(lata 

30.), bebop (lata 40.), cool-jazz i hard 

bop (lata 50.), free jazz (lata 60.). W 

obrębie tych przemian stylowych 

nastąpiło przejście od polifonii (jazz nowoorleański, 

dixieland, jazz chicagowski) poprzez jazz symfoniczny i jazz 

big bandów po okres eksperymentów muzycznych, 

modalizmu i jazz rocka.

Jazz w Polsce 

Eljazz, klub 

muzyczny w 

Bydgoszczy, 

posiada własną 

orkiestrę jazzową, 

studio nagraniowe i 

agencję 

koncertową, 

organizator 

Bydgoszcz Jazz 

Festival.

Wczesna historia jazzu w Polsce to 

lata 20. , kiedy powstawały pierwsze 

zespoły muzyczne grające w 

lokalach w sposób naśladujący jazz. 

W 1928 roku zespół Zygmunta 

Karasińskiego podczas Powszechnej 

Wystawy Krajowej w Poznaniu dał 

pierwszy koncert, grając jazz "do 

słuchania", a nie do tańca. Ważny 

był wtedy Jazz Club YMCA. Muzykę 

jazzową popularyzowało radio, w 

którego programie w 1937 roku jazz 

zajmował najwięcej czasu 

antenowego z programów 

muzycznych (13%)).^[3] Pod koniec 

lat 30. pojawiła się w Polsce 

swingowa faza jazzu, uprawiana 

przez big bandy Henryka Warsa, 

braci A. i H. Goldów, Jerzego 

Petersburskiego, Szymona 

Kataszkę,Adiego Rosnera i 

Zygmunta Karasińskiego.

Po wojnie odżyła tradycja przedwojenna, lecz w latach 1948-

1949 jazz zaczęto potępiać jako muzykę imperialistyczną. 

Nastąpił okres zwany "jazzem katakumbowym", kiedy jazz 

wykonywano nieoficjalnie. Dopiero w 1954 roku jazz zaczęto 

wykonywać oficjalnie, a od roku 1956 pojawiły się festiwale 

jazzowe (w 1956 Międzynarodowy Festiwal Jazzowy w 

Sopocie, w 1958 Jazz Jamboree). Nastąpiło wtedy szybkie 

przejście od jazzu tradycyjnego do jazzu współczesnego. 

Pojawił się też paralelizm rozwoju do prądów amerykańskich 

i europejskich. Powstało „Polskie Stowarzyszenie Jazzowe” 

(w skrócie PSJ) wydające płyty wykonawców tego gatunku.

Jazz inspirował w latach 20. i 30. wielu kompozytorów 

europejskich, m.in. Dariusa Milhauda, Maurice’a Ravela i 

Igora Strawinskiego. Zaznaczył się także w rytmice wiersza 

pozostającego w kontakcie ze Strawinskim T.S. Eliota. Pod 

koniec lat 50. wystąpiła fala zbliżenia między jazzem a 

muzyką poważną, określana jako „trzeci nurt” – należeli do 

niego Gunther Schuller, Karlheinz Stockhausen,Ornette 

Coleman, John Coltrane i Albert Ayler.

W Polsce jazzem inspirował się np. Bogusław Schäffer.

Z kręgów jazzu wywodzi się określenie All Stars („same 

gwiazdy”).

Zdjęcie brane z grafiki google!

Jest TM!

Hejka ! Trochę się nie odzywałam bo zepsuł mi się komputer ale znowu mamy stronkę TM!!!

Pisałam do admina i napisał mi, że to tylko była aktualizacja. Czyli nic poważnego, a my się tak nerwowaliśmy. No cóż fajne, że znowu mamy stronkę tak się cieszę.